إلى أين أذهب

مكان اعيش فيه فقالوا طب هتروحى فين طمنينا عليكى فقولت متقلقوش عليا انا عارفه هعمل ايه وانا ولا كنت عارفه هعمل ايه ولا حاجه وفعلا جه يوم فرحها وقولت لها انا همشى فقالت ازاى وفرحى مين هيكون معايا والله لازم تكونى معايا ثانيه بثانيه فقولت ازاى هبات معاكوا فقالت هتباتى مع والدتى فى غرفتها والصبح ربنا يحلها وفعلا تم الزواج وكان فرح جميل وكنت مبسوطه بفرحة الناس اللى فضلهم عليا بس كان فكرى مشغول هروح فين هأجر شقه واقعد فيها لوحدى طب دا اققل شقه هتاخد معظم مرتبى وهعيش ازاى 
وجه الصبح وقومت من بدرى قبل ما حد يصحه ولمېت شنطتى ونزلت ورجعت وقفة فى الشارع محتاره اعمل ايه وكان المشهد بيتعاد تانى بس مع فارق الوقت وقولت اروح لاخويا ما انا ماليش غيره يمكن بعد ما زوجته تركته تفكيره اتغير ورحت لحد البيت ووقفت وافتكرت لما نزلت منه اخر مره وزوجته بتقوله سبها بكره ترجع زى الكلبه وهو مفكرش يجى ورايه يطيب خاطرى بقيت اتقدم خطوه وارجع خطوه ورحت قاعده على السلم محتاره وفاجأه لقيت اخويه واقف قدامى بيقول لى ليكى حق تفكرى الف مره قبل ما تطلعى ما اصل اللى عملته فيكى مش قليل بس انا كمان كتير فكرت اجى واقولك سامحينى بس كنت خاېف من كتر اللى عملته فيكى تنهرينى وتطردينى وتكسفينى قدام الن اس اللى كنتى عايشه معاهم بس انتى متعرفيش ربنا عمل فيا ايه وانتقملك منى ازاى انا فقدت عملى من غير ما اعمل حاجه وظلمونى رغم ان زميل ليا اللى كان غلطان بس محدش صدقنى وساعتها ماستحملتش انهم استغنوا عنى ومصدقونيش وماحستش بنفسى الا وانا بالمستشفى واتعملى عمليه فى القلب واتركبلى دعمات وصرفنا كل اللى ورانا واللى قدمنا وكمان بقيت مش حمل شغل محتاج مجهود وكل اللى يعرف حالتى ميرداش يشغلنى ولو جيت على نفسى واشتغل شغل محتاج مجهود اتعب وارقد وبرضوا يمشونى من العمل وزوجتى اول ما
الدنيا ضاقت عليا مابقتش طيقه العيشه معايا ونسيت انى