أمل الحياة لكاتبه يارا عبدالعزيز الفصل الأخير
عمرها ما هتضيع منك هي بتحبك زي ما انتي بتحبيها
روان طلعت من حضنها و مسحت دموعها
اتكلمت بدموع
و انتي يحياة!
مش كفايه كدا يصاحبتي
حياة ببأبتسامه
امممم
صاحبتك مسامحكي من كل قلبها فريده حكتلي على كل اللي عاملتيه معاها
كفايه كل اللي حصل معاكي و انا المفروض اكون الدعم ليكي بدل ما زودها عليكي
ابتسمت روان بفرحه كبيره و خدتها في حضنها بكل قوتها
في غرفه تميم و رحيل
اتكلمت رحيل بشهقات و هي بتبص لتميم
انا غلط صح
تميم بحنان
انتي قولتي اللي حاسه
و انا و كل الموجودين مقدرينه بطلي عياط انتي مش مجبوره على اي حاجه اتعاملي مع الكل باللي انتي حاسه و بس
بصتله رحيل باستغراب
اتكلم تميم بهدوء و هو بيمسك ايديها
احنا بيتولد جوانا مشاعر ناحيه اللي حوالينا من تعاملهم معانا يعني بالاهتمام و الحنيه بتتولد جوانا مشاعر حلوه ناحيتهم بس احنا نديهم الفرصه انهم يتعاملوا معانا اصلا منطردهمش من حياتنا خيري باشا و مراته حنيانين اوي و بيحبوا بنتهم اوي بطريقه انتي عمرك ما هتتخيلها
قولي ايه
رحيل برقه
ايه!
تميم بحنان و هو بيحضن خدها بايديه
اديهم فرصه و بدل ما باخد حنان من واحد اخده من تلاته
رحيل بدموع
انت تقدر تدي مكان طنط حياة لحد تاني
تميم بهدوء
لا طبعا و انا مطلبتش منك تديها مكان طنط روان انا بس بقولك اديها فرصه على الاقل عشانهم هم دا حقهم يا رحيل
هزيت رحيل راسها بتفكير فاقت على صوت خبط على الباب فتح تميم و لاقى ساره و روان و خيري
رحيل بصيت لساره بحزن و خصوصا بعد ما شافت الدموع في عينيها
بصيت لروان و روان بصتلها و هزيت راسها ببأبتسامه
جريت رحيل على ساره و حضنتها بقوه
انا اسفه مش قصدي ازعلك بس انا و الله ما كنت مستوعبه انا عارفه انتي اد ايه زعلانه عشاني و انك من زمان موجوعه عليا
ساره پبكاء
هتقوليلي يا ماما صح
رحيل بصيت لروان و روان اتكلمت بحنان
دي امك يا رحيل و مش ذنبها انك ضعيتي منها يبنتي
رحيل بدموع و هي بتحضن ساره بقوه
اكيد يا ماما
ساره ابتسمت بفرحه كبيره و فضلت ماسكه فيها بقوه كبيره و هي بتشبع من وجودها
اتكلم خيري ببأبتسامه
طب ما على فكره انا ابوكي انا كمان
وحشتني اوي يبنتي
دخل باسم بسرعه و هو بينهج و اتكلم بدموع
طب و اخوها ملوش من الحب جانب
ضمهم خيري لحضنه هم الاتنين و باسم غمز لرحيل ببأبتسامه و رحيل ابتسمتله تحت نظرات الغيره الشديده من تميم
رحيل قربت من روان و اتكلمت بدموع و هي بتحضنها
انتي اعظم ام في الدنيا كلها
روان بحنان
و انتي هتفضلي بنتي و اغلى ما عندي
في منزل زين
كان قاعد في غرفه مكتبه
دخلت حور و اتكلمت بدموع
زين هو انا وحشه!
زين بصلها بانتباه و اتكلم باستغراب
ليه بتقولي كدا!
حور پبكاء
عشان انا خاينه يا زين
اتنفس پغضب و اتكلم پحده
يوااه يا حور كل يوم
نفس الكلام قولتلك انسي كل اللي حصل كأنه محصلش
حور بشهقات
بس انا خاينه عشان انا بحبك بحبك من لحظه ما شوفتك لما جيت و اتقدمت لشهد بس دوست على قلبي عشانكم عشان انتوا بتحبوا بعض
و انا دلوقتي استغليت مو تها عشان اخليك معايا يبقى انا خا ينه يا زين
انا اللي خليتك تضعف قدامي انا اللي
