الفصل الخامس والعشرين أمل الحياة
و شعور حزين من حبها لكريم و سنين عمرها اللي ضا عت في حبها لشخص ميستاهلش و صاحبه عمرها اللي خسرتها للابد بسبب لعبه الانتقا م اللي دخلت نفسها فيها و في الاخر محدش خسر كل حاجه غيرها
كانت بتلم الهدوم بارهاق و حاسه انها وحيده و ملهاش حد و دموعها ملياه عينيها
قررت تسافر لاهلها و تسيب مصر و كل اللي فيها
وشها كان اصفر و حبات العرق بتتساقط منها
خرج منديل من العلبه اللي كانت على التابلو و بدأ يمسحلها وشها پخوف شديد عليها
حسيت بلمسا ته على وشها فتحت عينيها بارهاق
اتكلم ريان پخوف شديد
حياة انا رنيت على الدكتوره و شويه و هتيجي يلا يحبيبتى هطلعك دلوقتي
انا يمكن عشان انفعلت شويه رن عليها و قولها متجيش انا بس اليوم كان طويل عليا و محتاجه انام شويه متخافش و الله أنا كويسه
اتنهد براحه كبيره و خرج من العربيه و فتح الباب من الناحيه بتاعتها و شالها و دخل بيها القصر
همست جنب اذنه بتعب
ريان عايزه اطلع عند ماما و هنام عندها انهارده
حاطها على السرير برفق تحت نظرات الخۏف من فردوس
مالك يحياة فيه ايه يحبيبتى
حياة بصيت لريان اتنهد بحزن و اتكلم بهدوء
طب انا هطلع بقى و لو احتاجتي حاجه ابقي ابعتيلي
كمل ببعض الامل اقعد معاكي لحد اما تنامي
حياة بصتله و سكتت بقله حيله اتكلم بالم
فردوس كانت بتبصلهم باستغراب و مش فاهمه تصرفات حياة بس كان واضح جدا انها زعلانة من ريان صعب عليها ريان بس سكتت لحد اما تفهم ايه اللي حصل معاهم
خرج ريان و هو عينيه على حياة اللي كانت بتبصله بنظرات حزن و كانت نظراتها بتألمه بشده
فردوس استنت ريان يخرج و اتكلمت بتساؤل و هي بتبص لحياة پخوف
سكتت حياة شويه و حطيت راسها على رجل امها و بدأت تحكيلها كل اللي حصل پبكاء
فردوس شهقت پصدمه كبيره و اتكلمت بحزن و هي بتربط على كتف حياة
طب اهدي خلاص الحمد لله ان الحقيقه انكشفت و انتي طلعتي كويسه و اهو ربنا خد حق كل اللي اتعمل فيكي و اتردلها و مش تز وير حقيقه
ريان زعقلي جامد عشان مرضتش اسلمها للشرطه انا اكتر واحده حاسه بيها يا ريتني اعرف اخليها تبقى ام ربنا يسامحني و يسامحها
بقلمي يارا عبدالعزيز
فردوس بهدوء يعني انتي سامحتي روان!!!!!
حياة پبكاء مش بايدي و مش بمزاجي انا مش هعرف اسامحها دي م وتت ابني يا ماما حر قت قلبي على حته
مني
انا سامحتها على حقي عشان انا السبب انما حق ابني اللي ما ت بسببها مش قادره اسامح عليه
فردوس بهدوء
